کلام خواجه عبدالله
بیم؛ به مانند آتش است و امید به مانند روغن و ایمان به مانند فتیله و دل به شکل چراغ‌دان.
اگر همه بیم باشد، چون چراغی است که در آن روغن نیست؛
اگر همه امید باشد، چون چراغی است که در آن آتش نیست!
چون بیم و امید با هم باشد چراغی به دست آید که در آن روغن مدد بقاء است و آتش ماده ضیاء ،
آنگاه ایمان از میان هر دو مدد می‌گیرد:
از یکی به بقا و از یکی به ضیاء
و مؤمن در سایه‌ی ضیاء راه می‌رود و به همراه بقاء قدم می‌زند.
خواجه عبدالله انصاری
کلمات کلیدی :
