بی سرزمین تر از باد

از شش هزار سال پیش

. . . امروزه، خوشبختی ما، بسیار مشکل پسند شده. زیرا رضایت فقط وقتی به دست می‌آید که مردمان بگویند:"برویم و بمیریم!"

حالا دیگر برای جلب خوشبختی تنها باید دهان بر شیپور جنگ نهاد. همه جا برق فولاد می‌درخشد و همه جا دود آتش برمی‌خیزد. دیگر مردمانی که دسته دسته از پی کشتار هم روانه میدان آدم‌کشی می‌شوند، برای روشن کردن ظلمت‌کده‌ی روح خود وسیله‌ای جز آن ندارند که شعله‌ی توپ‌های جنگ را برافروزند.

. . . و این همه، تنها به خاطر جاه طلبی "بزرگان قوم" صورت می‌گیرد که خود آنها، هنوز ما را در خاک نکرده، بر سر گورمان تجدید عهد مودّت می‌بندند. . .

ویکتور هوگو